Nomen Omen - Marta Kisiel

Nomen Omen

Marta Kisiel

Wydawnictwo: Uroboros

Liczba stron: 336

"- [...] Świat rzadko kiedy jest czarno-biały, Salko. Odpowiedzialność zwykle rozkłada się na wiele barków. Każda decyzja pociąga za sobą następne, a we wszystkim z zapałem miesza zwykły przypadek."

Salomea ma pecha. Naprawdę. Nie dość, że posiada duże zdolności do przypadkowego okaleczania się, to jej rodzina jest prawdziwą bandą dziwaków, przez których dziewczyna co rusz najada się wstydu. Z tego powodu, gdy tylko dostała taką szanse, postanowiła wyprowadzić się do Wrocławia. Na miejscu podała taksówkarzowi adres Lipowa 5, domu w którym miała wynajmować pokój, ten ze strachu wysadził ją w pierwszym lepszym miejscu. Kiedy w końcu dotarła na miejsce, zastała wille wyglądającą na opuszczoną i będącą w ruinie, tyle że ktoś w niej mieszkał...
Co takiego skrywają mury tego budynku, że wprawiają wszystkich w takie przerażenie? Kim są jego właścicielki? I dlaczego kilka dni później, studiujący we Wrocławiu Niedaś, brat Salki, próbuje utopić ją w Odrze?

Nie wiecie jak się cieszę, że sięgnęłam po Nomen Omen :D. Jest to jedna z lepszych powieści jakie czytałam <3.
Zacznijmy od tego, że zakochałam się w wydawnictwie Uroboros (już w czasie czytania Drugiej Szansy). Nie dość, że książki od nich mają świetny klimat i fabułę, to uroku dodają nieziemskie okładki, w środku możemy znaleźć śliczne ilustracje nawiązujące do bieżących wydarzeń, a czcionka jest klasyczna, dzięki czemu czytanie to prawdziwa przyjemność.

"- [...] Matylda zawsze powtarza, że z perspektywy czasu i wygodnego fotela nawet największe tragedie i dylematy historii bardzo łatwo się ocenia. [...]"

Salka jest ładną, rudą, (wyjątkowo) wysoką dziewczyną z dużymi piersiami. Jest niezdarna, miła, z rzadka nieśmiała, zdarza się jej wybuchnąć, pokłócić, odpowiedzieć ciętą ripostą. Umie sobie poradzić. I między innymi dzięki niej ta książka tak mi się spodobała. Bohaterka nie jest jakąś ciepłą kluchą, czy też chodzącym ideałem. Jednak nie tylko dzięki niej ta powieść jest warta poznania. Inne postacie, takie jak: Niedaś - można powiedzieć, że dzieciak w skórze dorosłego; oraz siostry Bolesne - każda z innym charakterem i zainteresowaniami; dają niesamowite połączenie humoru i powagi, co sprawia, że ta historia jest naprawdę dobra i trudno się od niej oderwać.

Miłym zaskoczeniem w Nomen Omen było nawiązanie do mitologi, tyle że teraz nie pamiętam czy greckiej czy słowiańskiej, ale bardziej skłaniałabym się do tej pierwszej, ponieważ pewien fragment skojarzył mi się ze Złodziejem Pioruna.

Zagadka, którą rozwiązują nasi bohaterowie i która jest głównym wątkiem (o czym zapomniałam wcześniej wspomnieć), sięga aż do II wojny światowej więc jesteśmy raczeni również ciekawostkami historycznymi, co jest jak najbardziej na plus.

Jedynym pozytywnym minusem (wiem, dziwnie to brzmi) jest nieudolna próba naśladowania młodzieżowego slangu. I choć było to niezwykle zabawne, dodało charakteru książce i sprawiło że ryczałam co chwilę ze śmiechu, to nadal było dziwne i nienaturalne -.-'.

"- ... mam przegwizdane jak czajnik na pełnym gazie [...]"

Nomen Omen jest bardzo przyjemnym, niesamowicie zabawnym, lekkim kryminałem z nutką fantastyki. Klimat, który stworzyła pani Kisiel, już na pierwszych stronach wciąga czytelnika tak, że problemem staje się oderwanie od fabuły, która pędzi, ale na tyle wolno, by nie popełnić samobójstwa. Myślę, że każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie, dlatego polecam to naprawdę wszystkim. Warto. I to bardzo <3.

9+/10

Pozdrawiam

Sisley

Do wyzwania:

Czytam Fantastykę